Μια κατσαριδούλα...

... η μικρή Τερέζα

Προψές το βράδυ επιστρέφω σπίτι νωρίς -ήτοι πριν τις 2- και αποφασίζω να κοιμηθώ νωρίς. Μα φευ! Δεν ήταν όμως γραφτό μου και τσα! Μια κατσαρίδα ξεπροβάλλει δίπλα από το κρεβάτι. Εγώ σε ψυχραιμότατο πανικό ξυπνάω όλη την γειτονιά με τις γαουροφωνάρες μου και εξαπολύω τόσο βρισίδι που δεν ξανάγινε ποτέ σε τηλεοπτικό στούντιο. Προσπαθώ να την σκοτώσω, αλλά εξ αποστάσεως σκότωμα κατσαρίδας δεν έγινε ποτέ.

Αφού τρέχω για να πάρω το εντομοκτόνο -γνωστής μάρκας αλλά δεν είναι ποστ με τοποθέτηση προϊόντος αυτό άρα δεν λέμε μάρκα- η κατσαρίδα άφαντη. Αποφασίζω να στρώσω στο σαλόνι αλλά η ζέστη, κωλόζεστη, δεν μ' αφήνει να κοιμηθώ. Επιστρέφω στο δωμάτιο με το εντομοκτόνο στο χέρι και την βλέπω ξανά να κόβει βόλτες. “Έτσι είσαι;” είπα “You wanna play it hard, I'll give it to you bitch” κανονικά συζήτηση, ναι. Άρχισα να ψεκάζω τόσο που έγινε το δωμάτιο θάλαμος αερίων.

Ανοίγω τα παράθυρα, μπας και μ' ακούσει κανας γείτονας και έρθει να μου φέρει ένα μυστικό όπλο κατά της κατσαρίδας και να ξεβρωμίσει ο τόπος αλλά τίποτα. Ούτε γείτονας συγκινήθηκε, ούτε το δωμάτιο απαρνιόταν την βρωμιά του εντομοκτόνου. Και εγώ στην γωνιά να ψεκάζω κάτω από το κομοδίνο όπου πήγε και κρύφτηκε η κατσαρίδα. Τελικά δεν ξέρω αν πέθανε αλλά νύσταζα τόσο πολύ που είπα να κοιμηθώ.

Εννοείται πως είχα απομακρύνει το κρεβάτι από κάθε άλλο έπιπλο και μάζεψα ότι υπήρχε χάμω και πάει λέγοντας. Μόνο σφουγγαρίστρα δεν κατέβασα. Ένιχαου... Κοιμάμαι όσες ώρες απομένουν. Μετά ξεκίνησε ο καθαρισμός. Λες και θα ρθουν υποψήφιοι αγοραστές του σπιτιού... Όχι το καθάρισμα της πεθεράς, κανονικό και με τον νόμο.

Έπρεπε να με βλεπες με το μάτι γαρίδα να βγάζω όλο το ερμάρι και να βάζω πίσω τα ρούχα με τάξη, σειρά και προσοχή. Από τα ψυχαναγκαστικά μου, ξέρεις τώρα, μπορείς να φανταστείς. Ξαναδιπλώνω φανέλες γιατί δεν είχαν όλες το ίδιο μέγεθος με αποτέλεσμα η στοίβα ρούχων να γέρνει προς κάποια κατεύθυνση. Στο περίπου τα δίπλωνα, είπαμε ψυχαναγκασμός αλλά όχι και τόσο, δεν έβγαλα και χάρακα βρε αδερφέ. Στο πιο χαμηλό ράφι τα γυμναστικά. Σκοτώθηκα απ' την γυμναστική που θέλουν και ράφι μόνα τους. Έναν κοιλιακό δεν είδα ακόμη. Πάνω από αυτά τα μπλουζάκια και πιο πάνω τα τρικά και τα footer. Και αφού αυτά ταχτοποιήθηκαν είπα να ταχτοποιήσω κι άλλα πράγματα...

Πειθαρχία και αρετή! Έτσι πάει. Έτσι θα προκόψω (sic).