Αμέ! Αλλά που θα βρούμε μια χαλασμένη πατάτα τώρα;
Είσαι βλαμμένη! Άσε θα τα κάνω όλα εγώ... Ποιο χρώμα προτιμάτε;
Αυτό που μου πάει!
Εγώ που είμαι και Οικολόγος -και καλά- να πάρω τον πράσινο;
Τον πράσινο; Για τους Power Rangers μιλάς;
Ξέρεις τώρα τιμητικά εγώ θα πάρω τον μπλε!
Αλήθεια κόκκινο γιατί δεν έχει;
Τι κάνει το άτομο για νούμερα;
Για το καλό μας το κάνω, μια μέρα θα ευγνωμονείς
Βρες μου έναν τέτοιο και θα σε ευγνωμονώ ναι!
Άη μωρή!
Κυρίες και κύριοι (μουσική υπόκρουση) υποδεχθείτε τον Καλό και τον Καυστικό!
Καλησπέεεεερα σαααααας
Καλά μωρέ τι τσιρίζεις; Θα πετάξεις και τα Ray Ban σου;
Δεν είναι δικά μου!
Τέσπα! Βρε, βρε, βρε!
Καλωσορίσατε στην πρεμιέρα μας!
Τι μας κάνετε;
Πως ήταν οι διακοπές σας;
Οι ποιες;
Τι λες που δεν πήγαμε διακοπές καλέ;
Ναι πήγαμε!
Ε μόνο Θεσσαλονίκη και Αθήνα για λίγες μέρες
Τα φιλιά μου στον Συδίδυμο και στον Προφυλακτικό!
Αχ διακοπές, πεθύμησα τους διαλόγους!
Ένας μήνας πάει καλέ από τον τελευταίο διάλογο
Ένας μήνας είναι λίγος;
Ε; Για να σκεφτώ; ΝΑΙ!
Μην είσαι αρνητικός! Έλα μου, να ξανακαλωσορίσουμε τους μπλοκοθεατές μας με θετική ενέργεια
Καταρχάς μην με αγκαλιάζεις
Σώπα καλέ! Καλωσορίσατε ξανά από μας, στο καινούργιο μας πλατό
Τι τους το λες καλέ αφού δεν το βλέπουν
Έλα τώρα, είναι μήνυμα για να καταλάβουν ότι αλλάξαμε πλατό!
Επιδειξία!
Ωραίο το πλατό μας! Πως σου φαίνεται;
Το κουλό σου σε παρακαλώ, δεν μπορώ τις καλοσύνες
Βλέπω φόρτισες τις μπαταρίες σου και την γκρίνια και ήρθες
Ενώ εσύ;
Εγώ φόρτισα τις μπαταρίες μου!
Σαν το κουνελάκι της Ντιουρασέλ είσαι!
Είμαι εγώ κουνελάκι;
Όχι
Εννοείς ότι έχω μεγάλα αυτιά;
Καλά, το κουνελάκι της Ντιουρασέλ είναι και λιγουλάκι πιο έξυπνο
Φορέσαμε τα καλά μας
Άντε πάλι
Τι είναι τώρα;
Δεν μας βλέπουν το κατάλαβες αυτό; Και ποια καλά; Έχουμε εμείς κακά ρούχα;
Όχι
Ε άρα;
Φορέσαμε τα ωραία μας χρώματα και κάνουμε πρεμιέρα
Νέα Περίοδος Προγραμμάτων λέει, μια χαρά θα τα πάμε!
Πολλά νέα ποστ
Τι λες καλέ;
Τι λέω;
Πες μου νέες παραγωγές...
Ε δεν γίνεται
Εντάξει θα έχουμε το “Μ' αρέσει, δεν μ' αρέσει” και το “Σε είδα”
Θα έχουμε remake και sequel των Mix Fairytale
Αυτά;
Και θα έχουμε ένα νέο ποστ-στήλη
Και θα κουβαληθούμε εμείς όλα τα εορταστικά προγράμματα
Μια χαρά θα περάσουμε!
Δεν το αμφισβητώ καλέ!
Ωραία, πολύ ωραία!
Παράλληλα με όλα αυτά υπάρχουν κι άλλες σκέψεις
Και κάπου εδώ να πω ότι είμαστε ανοιχτοί σε κάθε σας εισήγηση να μας στείλετε μέιλ στο kme1@plusp
ΚΑΛΕ!
Τι;
Της Ελένης είναι το μέιλ!
Ωχ! Ναι, συγγνώμη συγχύζομαι, συμβαίνουν αυτά σε ζωντανά ποστ
Σιγά μην σπαρταρά το ποστ μαρή! Το ποστ-γόπα;
Λοιπόν εισηγήσεις σας θα δεχθούμε με μεγάλη ευχαρίστηση στο μέιλ μας ithakestisimainoun@gmail.com
Πάντως τα κολιέ τα έχουμε ακόμα αν ενδιαφέρετε καμιά
Που τα θυμήθηκες αυτά;
Τι που τα θυμήθηκα που τα βλέπω κάθε μέρα!
Ε καλά μωρέ. Εμείς φέραμε κανένα να μας τραγουδήσει στην πρεμιέρα;
Όχι
Όχι; Θα μας κράξουνε τα περιοδικά
Γιατί ασχολούνται μαζί μας;
Δε θα το σχολιάσω. Πάμε για διαφημίσεις
Μαρή;
Ναι;
Μαρή;
Ναι!
Ξαναείδες εσύ μπλοκ με διαφημίσεις;
Όχι
Ε γιατί λες να πάμε σε διαφημίσεις;
Για να πάω να φορέσω τις φορμίτσες μου για να κάνουμε γυμναστική
Βλέπεις εσύ κανέναν γυμναστή;
Όχι
Ε πως θα κάνουμε γυμναστική;
Δηλαδή ούτε μαγειρική θα έχουμε;
Φυσικά και όχι!
Ούτε αστρολογικά;
Όσοι θέλουν αστρολογικά θα πάνε στην Συμμορία, εδώ θα ρθουν;
Ε τι πρωινό είναι αυτό;
Συγγνώμη; Πρωινό στις 10 το βράδυ;
Ε, αυτό είναι λεπτομέρεια! Άδικα κάναμε και τα καινούργια σκηνικά;
Εσύ τα έκανες;
Ε όχι ακριβώς...
Με κάνεις να βαριέμαι!
Να μην πάμε σε διαφημίσεις;
Πουλάκι μου είσαι στα αλήθεια βλαμμένο;
Α!
Τι είναι πάλι;
Ούτε για κινηματογράφο έχουμε τίποτα;
Γιατί προσπαθείς να αντιγράψεις μωρή;
Εγώ;
Όχι εγώ!
Να μην το κάνεις, δεν είναι καλό
Καλά, λοιπόν φτάνει μαζί σου δεν μπορώ άλλο
Όχι καλέ που πας;
ΦΕΥΓΩ!
Καλά θα κάνω μόνος μου το ποστ. Λοιπόν, τώρα θα σας μιλήσω για την έρευνα μου για τις καλύτερες ατάκες των ανδρών και να φλερτάρουν κάποιον άλλον άντρα και τα σημάδια που σου δείχνουν οτι
Έλα!
Καλέ τι τραβάς;
ΕΛΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΤΩΡΑ!
Δεν πάω πουθενά!
Τίτλοι τέλους ΤΩΡΑ
Καλέ μην τραβάς, να κάνω έξοδο τουλάχιστον
Τελείωνε μαρή που θα κάνεις και έξοδο
Μην ξεχάσετε ότι μεθάυριο μάλλον θα έχουμε καινούργιο ποστ
Άιντε!
Και σε επανάληψη στις
Δεν έχουμε επαναλήψεις μαρή! Θα ρίξεις τίτλους τέλους ή να ανεβώ και πάνω στο κοντρόλ;
Συμμετείχαν:
Καλός και Καυστικός
Πάλι αυτή θα μπει πρώτη;
Ακούστηκε και η φωνή του Ιθάκη-μαν
Ακούω φωνές! Τι λέτε καλέ; Δεν άκουσα κανέναν
Καλά ντε, θα το διορθώσω!
Διαβάστηκε και η φωνή του Ιθάκη-μαν
για το ΙΘΑΚΗ: Ένας δρόμος Ατελείωτος
Παραγωγή 2010
Νέα Περίοδος Προγραμμάτων 2010-11
Ναι, υπάρχουν και μερικές δυσκολίες δεν αντιλέγω... Είναι στο χέρι του καθενός. Όχι το δάκτυλο για να κρυφτεί πίσω από αυτό, γιατί ένα δάκτυλο κρύβει μόνο μια περιορισμένη επιφάνεια της επιδερμίδας, κρύβει ίσως ένα σπυράκι που βγάλαμε στο μέτωπο. Είναι λάθος τακτική να κρύβεσαι πίσω από το δάκτυλο σου, το υπόλοιπο 99% του σώματος σου (και της ψυχής σου ανάλογα με το πως κρύβεσαι) είναι ακόμα ορατό και εκτεθειμένο.
Ίσως τα σκυλιά εκείνα, τα ψοφίμια που, λυσσάνε για την γύμνια του κρέατος, του ωμού κρέατος, ορμήξουν να φάνε ότι έχει απομείνει ακάλυπτο και από τα υπόλοιπα 9 δάκτυλα των χεριών σου, αλλά να ξέρεις ότι τα πρώτα σκυλιά που θα ορμήσουν δεν είναι άλλα από τις δικές σου σκέψεις, τα τέκνα της σκέψης σου, παιδιά του υποσυνείδητου σου και των φοβιών σου. Και πίστεψε με θα κάνουν χώρο για τα υπόλοιπα λυσσασμένα σκυλιά...
Γιατί όμως όταν μου λένε οι άλλοι “Ζεις στον κόσμο σου” το λένε με τόσο πάθος και κακία;
Όπου κι αν ζεις, σε όποια χώρα κι αν ζεις, σε όποιο ημισφαίριο κι αν ζεις, σε όποια πλευρά του πλανήτη κι αν ζεις, σε όποιον κόσμο σου κι αν ζεις, το φθινόπωρο θα έρθει κάποτε! Όπου κι αν ζεις, σε όποιον κόσμο κι αν ζεις, το φθινόπωρο είναι εδώ, βάσει του ημερολογίου τουλάχιστον, τα φύλλα τώρα θα κιτρινίσουν και θα πέσουν σε λίγο καιρό από τα δέντρα, θα αποκαλύψουν τον κορμό τους και τα κλαδιά τους που είναι μεγαλύτερα από πέρσι (ή από την τελευταία φορά που τα είδες), ο ουρανός θα συννεφιάσει ακόμα περισσότερο και ίσως αν είσαι τυχερός θα δεις την βροχή να έρχεται, αν είσαι και εσύ κατάλληλα προετοιμασμένος... Αλλά κάποιος θα βρεθεί που ήταν ξύπνιος να σε βάλει κάτω από την ομπρέλα του (αν εσύ ήσουν στον κόσμο σου)
23η Σεπτεμβρίου 2010
Καλό Φθινόπωρο!
Βλέπω εκείνα τα όνειρα πάλι. Ανησυχώ... Δεν νιώθω όπως πριν, δεν είμαι ερωτευμένος αλλά βλέπω εκείνα τα όνειρα πάλι. Είναι τρομαχτικό, τα όνειρα αυτά κάποτε με... κατέστρεψαν, και σαν όνειρα που είναι, είναι και άπιαστα.
Δεν μ' αρέσει να απομακρύνομαι χωρίς όρια από την πραγματικότητα, εγκλωβίζεσαι εκεί για καιρό αν ξεφύγεις. Έχω και εγώ τις φάσεις μου και ζω στον κόσμο μου μερικές φορές, έχω βυθιστεί όμως και παλαιότερα σε όνειρα σαν και αυτά που βλέπω ξανά τώρα, και γι' αυτό ανησυχώ...
Δεν θέλω να βλέπω την ζωή μου στα όνειρα μου, δεν θέλω να βλέπω όνειρα που να μου δείχνουν πως θα είναι το μέλλον μου. Θέλω να ζήσω την ζωή μου, όχι να την βλέπω, θέλω να σταματήσουν όλα τα όνειρα να καταλήγουν εφιάλτες όταν ξυπνώ, θέλω ζωή, θέλω να ζήσω... Θέλω να βλέπω όνειρα όπως όλος ο κόσμος, όνειρα που μπορεί ένας ονειροκρίτης να τα εξηγήσει, όνειρα ασυνάρτητα που βγαίνουν από σκέψεις, από εμπειρίες που είχα την περασμένη μέρα που το υποσυνείδητο μου θα παίξει παιχνίδια -όχι εις βάρος μου- στο βάθος του εγκεφάλου μου
Βλέπω ναι εκείνα τα όνειρα πάλι. Ανησυχώ... Δεν νιώθω ούτε στο παραμικρό όσα ένιωθα παλιά, τώρα είναι όλα διαφορετικά... Ίσως και να είμαι ερωτευμένος και να μην θέλω να το παραδεχτώ, ίσως όχι. Βλέπω από εκείνα τα όνειρα πάλι και το μόνο που βλέπω είναι το δικό μου πρόσωπο, τι αρρωστημένα παιχνίδια είναι αυτά; Βλέπω εκείνα τα όνειρα πάλι...
Ξύπνησα όμως και σε λίγο θα τα ξεχάσω
1η Σεπτεμβρίου 2010
Το να αποχαιρετάς φίλους, αγαπημένα πρόσωπα είναι λες και ένας κύκλος φτάνει στο τέλος του, λες και κάνεις ένα τελευταίο show και δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό για μια καλή ερμηνεία. Στην προσπάθεια να φανείς καλύτερος συνήθως τα κάνεις μαντάρα, το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο από αυτό που περίμενες, επειδή συμπεριφέρεσαι λες και έφτασε το τέλος του κόσμου.
Δεν είναι έτσι, ακόμα και αν το λένε οι αφίσες για διάσημα σόου, “τελευταία παράσταση”, δεν είναι έτσι, δεν τελειώνει. Μπορεί να βγεις και να τραγουδήσεις ένα σου τραγούδι, φορτισμένος συναισθηματικά γιατί ξέρεις ότι είναι μια -ακόμα- τελευταία φορά. Αν είσαι επαγγελματίας θα ξέρεις ότι δεν είναι η τελευταία φορά που θα το τραγουδήσεις... κάθε χρόνο οι καλλιτέχνες κάνουν tour, κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα ξανά και ξανά...
Είναι σαν τον χώρο της σόουμπιζ απλά και περίπλοκα μαζί. Μπορεί να έκανες κάτι για τελευταία φορά αλλά θα το ξανακάνεις σύντομα. Θα βγεις θα ξανατραγουδήσεις, θα το ξανατραγουδήσεις εκείνο το τραγούδι για μια -ακόμα- τελευταία φορά... Οι αποχαιρετισμοί είναι μέρος της ζωής μας...
Έτσι είναι όταν αποχαιρετάς τους φίλους σου, τα αγαπημένα σου και ξεχωριστά σου πρόσωπα, εκτός κι αν είσαι σίγουρος ότι είναι η τελευταία φορά που τους βλέπεις...
Αφιερωμένο στον παππού που έφυγε, χωρίς να τον αποχαιρετήσω εκείνο τον Νοέμβριο πριν χρόνια
1η Σεπτεμβρίου 2010
Ναι, τώρα ξέρω ότι με αυτό που είπα θα με κράξει το ΟΚ, το περιοδικό των επωνύμων, μην βλέπετε που λέω Ιθάκη-μαν, έχω κι εγώ επίθετο! Και θα λέει το ΟΚ και όλα τα τοιαύτων ειδών περιοδικά που πάω εγώ, ο απλός και λιτός άνθρωπος, που δεν έχω καν έναν κάμεραμαν να με αποθανατήσει (γιατί πρώτον λυπάμαι τις κάμερες που θα καούν μόλις κάνουν φόκους πάνω μου και δεύτερον γιατί αρσενικό πέραν των καθηγητών δεν με πλησιάζει σε απόσταση ενός χιλιομέτρου) να κάνω πρεμιέρα απέναντι στην Μενεγάκη, και θα χουν και το δίκαιο τους.
Λοιπόν σας αφήνω με το πρώτο πόστερ!
Καλή Εβδομάδα σε όλους!!!
Το αγαπώ σαν ρήμα δεν το χρησιμοποιώ πολύ και νομίζω ότι δεν θα το χρησιμοποιήσω anytime σύντομα. Υπάρχουν οι στιγμές που μπορώ να το γράψω, να το κάνω copy-paste, με πιο πολύ ευκολία θα το γράψω παρά να το πω και πιο εύκολα θα το πω σε ξένη γλώσσα παρά στα Ελληνικά. Είναι όμως το πρώτο διαδικτυακό παιχνίδι που κάνω, να με συγχωρέσουν αν με ξανακάλεσαν αλλά δεν το πήρα χαμπάρι (πολύ πιθανόν)
Τα 10 "πράγματα" που αγαπώ:
Αγαπώ την οικογένεια μου και ειδικά τους γονείς μου. Μπορεί να έχουμε μια “περίεργη” σχέση, μπορεί να έχουμε μυστικά ο ένας από τον άλλον αλλά τους αγαπώ και είναι το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο για 'μένα, είναι οι είναι ο Θεός μου, είναι αυτό που οι Χριστιανοί βρήκαν στο πρόσωπο μιας αγιογραφίας...
Αγαπώ τους φίλους μου. Δύσκολη λέξη, οι φίλοι που είναι εδώ, οι φίλοι που δεν είναι τόσο πολύ εδώ, οι φίλοι, ή οι εξ-αποστάσεως φίλοι, οι συμπλόκερς (ναι για σένα που διαβάζεις μιλάω) είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο για μένα!
Αγαπώ τον Ethan που με έβαλε να παίξω αυτό το παιχνίδι γιατί δεν ξανάκανα τέτοιο πράγμα!
Αγαπώ κάθε στιγμή, καλή ή κακή, που με έκανε να καταλάβω κάτι, το ο,τιδήποτε!
Αγαπώ τα παιδιά και πολύ θα ήθελα κάποτε να έχω ένα “δικό μου”
Αγαπώ τις βλεφαρίδες μου, νομίζω ότι είναι το ωραιότερο πράγμα επάνω μου
Αγαπώ την λέξη αγαπώ και τον παρατατικό της (αγάπαγα που διαβάζεται και ανάποδα) και όλες τις λέξεις που μας βοηθούν -κάποτε χωρίς αποτέλεσμα- να εκφράσουμε αυτά που νιώθουμε
Αγαπώ την Λευκωσία με ηρεμεί και με κρατά ανήσυχο ταυτόχρονα
Αγαπώ τις αγκαλιές, τα φιλιά και γενικά το γούτσου-γούτσου (να κάνω γκρουπ στο facebook;)
Αγαπώ όλες τις εποχές, την γη και την φύση σε όλο της μεγαλείο! Ιδιαίτερα αγαπώ να περπατώ ξυπόλυτος σε βρεγμένη αμμουδιά το καλοκαίρι
Τώρα ποιους να καλέσω; Τους περισσότερους τους κάλεσαν. Επειδή δεν ξέρω ποιο το κάνατε και ποιοι όχι κάντε το όσοι δεν το κάνατε. Εγώ θα προτείνω-προσκαλέσω την Τινκερμπελ (την ιδέα μου την έβαλε η Μπλοκ Σκέψεων), τον Jingle all the way, τον Άντυ Παναγιώτου, η θεία Ντόνα γιατί δεν το έκανε; να το κάνεις αν δεν σε έχουν ήδη προσκαλέσει! Η Crimson Dawn αν είναι στο mood, τον Leviathan θα πω που του αρέσει και το χαλούμι πολύ, τον μικρό Find That Inch και θα του στείλω και τα φιλιά μου, την Highvoltagepress, αυτά! Όποιος θέλει να το κάνει ας το κάνει, δημοκρατία έχουμε (σε τέτοια θέματα)
Γιατί κανείς δεν μου είπε ότι το προηγούμενο "Σε είδα" ήταν στις αρχές Ιουνίου;
Σε είδα...
... με το μαγιό σου και το back-pack σου, αγόρι μου, έτσι σε θέλω. Δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο, περίμενε... Καλέ, καλέ που πας;
... με την ορχιδέα στα μαλλιά και παραξενεύτηκα
... με την ξανθή βλαμμένη σου, παράτα την αγόρι μου και χαραμίζεσαι!
... με το μοχίτο στο χέρι, ποιος μάδησε το δύοσμι καλέ;
... και είσαι ότι θέλω! Κ*τσε μου τώρα!
... με το ποτό στο χέρι και είσαι πολύ φό φίλε μου, πιο φό και από φό-μπιζού
... που ήρθες στον Πρωταρά μαρή βλαμμένη για να φας club sandwich! Έλεος
... να βγάζεις καθρεφτάκι στην παραλία και να βγάζεις το φρύδι σου. Ενδιαφέρον, για να δούμε τι άλλο θα δούμε...
... με το που ήρθες στην παραλία άναψες τσιγάρο, κρίμα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά
... να κάνεις αγαπούλες με κάποιον της παρέας και αυτός να εκνευρίζεται, παράτα τα κορίτσι μου, δεν σε γουστάρει!
... να προσπαθείς να αρπάξεις ψαράκια από την θάλασσα
... με την φίλη σου να την κερνάς ένα πότο και να δίνεις στο γκαρσόν εκατοστάευρω, με προσοχή τα λαχανόφυλλα μαντάμ!
... που ήρθες στην παραλία με την φίλη σου. Πολύ μποέμ ζευγάρι δε λέω αλλά βρε πουλάκι μου αφού ήρθατε που ήρθατε στην θάλασσα γιατί μπήκατε μέχρι την μέση; Δεν βρέχτηκε ούτε μια τρίχα από τα μαλλιά σας! Ούτε καν ο λαιμός σας!
Το ξεκίνημα μου ήταν κάπως ζόρικο, το ένα τρίτο των αναρτήσεων σχολιάζονταν και όσο να 'ναι τα σχόλια παίζουν σημαντικό ρόλο. Δυστυχώς ή ευτυχώς παρακολουθώ την κίνηση με τα σχόλια. Παλαιότερα πίστευα ότι όσα πιο πολλά σχόλια έχει μια ανάρτηση τόσο καλύτερη είναι, κακώς. Έχω ξεχωρίσει μονάχα 2-3 αναρτήσεις από όλες που τις θεωρώ “καλές” και μερικές είναι στην λίστα με τις περισσότερες σχολιασμένες αναρτήσεις. Ξέρω ποια είναι η περισσότερο σχολιασμένη ανάρτηση από όλες και δυστυχώς δεν είμαι χαρούμενος με αυτό, γενικότερα δεν είμαι εντάξει όταν δεν νιώθω εντάξει με αυτούς που με διαβάζουν, δεν μ' αρέσουν οι παρεξηγήσεις...
Θέλω να ευχαριστήσω, τον καθένα από εσάς ξεχωριστά αλλά το έκανα ήδη τον Φλεβάρη στο 300ο ποστ. Θέλω να ευχαριστήσω ΟΛΟΥΣ όσους κάνουν τον κόπο μια κάθε ούτε εγώ ξέρω πόσο να δουν τι γίνεται στο μπλοκ, ξέρετε ποιοι είστε -εγώ μπορεί και να μην ξέρω αλλά δεν πειράζει. Θέλω να ευχαριστήσω ΟΛΟΥΣ όσους αφήνουν σχόλια, όσο και στους φίλους εξ' Ελλάδος όσο και στους συμπατριώτες, και θέλω να σας πω ότι σας νιώθω φίλους μου και οικογένεια μου και σας εκτιμώ όλους! Να είστε καλά και να συνεχίσουμε όλοι να μοιραζόμαστε στιγμές με τους υπόλοιπους στα μπλοκ μας!
Για να το γιορτάσω πέρασα από τον δρόμο που διακοσμεί το blog
Καλή Εβδομάδα σε όλους, Καλή αρχή με δουλειές, σχολεία και όλα τα παράγωγα! Φιλιά πολλά!
Μιας και πιάσαμε την ποίηση και πάμε, και μετά από δηλώσεις περί φωνών (για ποια βαράει η καμπάνα Tinkerbell;) θυμήθηκα ότι είχα κάπου σε ένα τετράδιο δυο μικρά τέτοια (ποιήματα δεν τα λες) με σχετικό περιεχόμενο... Αφιερωμένο στην Tinkerbell!
Τα παιδιά παίζουν στην αυλή του σχολείου, τα πουλιά τιτιβίζουν ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων λες και τσακώνονται, το δέντρο τρέμει από τον αέρα και τα φύλα του συνέθεσαν μια εξαίσια μελωδία. Το πίσω χωράφι μετατράπηκε δυστυχώς σε οικοδομή, το σφυρί χτυπά δυνατά, βήματα πάνω στο πλακόστρωτο και η βροχή χτυπά στο έδαφος, όλα αυτά μια άλλη μελωδία...
Λένε ότι αν είσαι τρελός ακούς φωνές. Ακούω φωνές αλλά δεν είμαι τρελός σας το ορκίζομαι
(28/01/2010)
Τα παιδιά σχόλασαν, οι γονείς τους τούς φώναζαν να μην τρέχουν γιατί είναι επικίνδυνο, ένα αυτοκίνητο δεν λέει να ξεκινήσει. Ο αέρας χαϊδεύει τώρα τις φυλλωσιές, κανένα νέο από το πίσω χωράφι... Μονάχα κοράκια κάνουν θόρυβο!
Λένε όταν είσαι ερωτευμένος ακούς καμπάνες. Όχι, καμπάνες δεν ακούω!
(09/02/2010)
Οι στιγμές που πιάνεις τον εαυτό σου εξ' απροόπτου να φιλά το μαξιλάρι
Η στιγμή που νιώθεις την ανάγκη να πάρεις το μαξιλάρι αγκαλιά
Είναι οι στιγμές που πιάνεις τον εαυτό σου να φιλά το χέρι σου,
ή οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος,
απλά και μόνο για να αισθανθείς πως είναι το αίσθημα της σάρκας πάνω σε σάρκα
Είναι οι στιγμές που λιώνεις για ένα φιλί και μια αγκαλιά
Είναι αυτές οι στιγμές,
οι τόσο μοναχικές
Μοναχικές στιγμές...
Όχι πως αν το μάθω θα κάνει την διαφορά και όχι πως αν όντως ο Τζον Τραβόλτα είναι γκέι μου πέφτει λόγος ούτε αν η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς είναι δυστυχισμένη μπορώ να κάνω κάτι, αλλά κάτι είναι και αυτό. Η αλήθεια, αν είναι κάτι από το οποίο κρύβονται οι περισσότεροι, συνήθως σοκάρει και όταν σοκάρεις αναθεωρείς. Πολλοί διάσημοι ή ουόναμπι διάσημοι έχουν ως “πρότυπα” τους ξένους διάσημους. Ή οι δημοσιογράφοι τους παρουσιάζουν κατ' αντιστοιχία με ξένα “πρότυπα”
Παράδειγμα, πόσες φορές ακούσαμε να λένε ότι ο Ντέμης Νικολαΐδης και η Δέσποινα Βανδή είναι σαν τον Ντέιβιντ Μπεκαμ και την Βικτόρια Μπεκαμ; Καταρχάς Ντέμη μου δεν θέλω να σε πληγώσω αλλά με τον Ντέιβιντ δεν έχετε καμία ομοιότητα εκτός από το όταν ήσουν ποδοσφαιριστής και πάλι αρκετές διαφορές. Και η Βικτώρια είναι μια και μοναδική! Ωραία, ξέρουμε ότι ο Ντέιβιντ και η Βικτόρια είναι το τέλειο ζευγάρι και ότι είναι αγαπημένοι; Που ξέρουμε εμείς πως δεν κεράτωσε ο ένας τον άλλον; Και που ξέρουμε ότι οι φήμες περί χωρισμού Νικολαΐδη-Βανδή δεν ήταν εν τέλει ψέματα; Αλλά και πάλι δεν μας πέφτει λόγος...
Δεν ξέρω για σας αλλά κάθε φορά που διαβάζω συνέντευξη του Παπακαλιάτη με πιάνουν τα νεύρα. Να κάθομαι και να ακούω ότι ερωτεύτηκε συμπρωταγωνίστρια του δεν το μπορώ. Εντάξει, θα μου πεις δεν είμαι και ο “κατάλληλος” να μιλάω για αυτό το θέμα μιας και είμαι και εγώ στην ντουλάπα μου. Αν ήμουν εγώ θα αποφάσιζα να μην απαντήσω σε τέτοιου είδους ερωτήσεις. Φυσικά μια φορά πρόσφατα μου έτυχε να με ρωτήσουν αν είμαι γκέι και απάντησα ναι, απλά, η κουβέντα δεν συνεχίστηκε οφείλω να ομολογήσω.
Κρύβουμε την αλήθεια για να δείξουμε μια άλλη εικόνα, αυτή του τέλειου. Όλοι έχουν μετατραπεί σε ανηλεή Bree Van de Camp και είναι τρομαχτικό όλο αυτό. Που είναι η ζωή; Ποια είναι η πραγματικότητα; Πραγματικότητα είναι οι δικές μας οι ζωές όπως εμείς τις βλέπουμε, μπορεί όμως ακόμη και εμείς να θέλουμε να δείξουμε κάτι άλλο από αυτό που αφήνουμε να δουν οι υπόλοιποι...
Γιατί έγραψα όλα τα ξένα ονόματα με ελληνικούς χαρακτήρες και την Bree την έγραψα στα Αγγλικά;
Όλα τα έκανε η Σοράγια, ντύθηκε νοσοκόμα, απήγαγε κόσμο, προσπάθησε να σκοτώσει πολλούς, σκότωσε άλλους τόσους, έβαλε ταραντούλες σε κρεβάτι, έπεσε από την τζαμαρία ενός διαμερίσματος και για 8 ολόκληρα χρόνια έκανε φυσιοθεραπείες. Για τον έρωτα τα έκανε, για εκείνον τον κόπανο τον Λουίς Φερνάντο ντε λα Βέγκα. Και όλα ξεκίνησαν όταν η φτωχή πλην τίμια Μαρία της γειτονιάς, μια ρακοσυλλέκτρια, μπήκε στην μέση και έκανε τον Λουίς Φερνάντο άλλον άνθρωπο και όταν χώρισαν από την ανείπωτη ζήλια του Λουίς Φερνάντο η Σοράγια προσπάθησε να τον πλησιάσει ξανά (επαναπροσέγγιση ονομάζεται, ρωτήστε μας και μας τους Κύπριους τι περνάμε) αλλά ο άνθρωπος είχε φάει κόλλημα με την πάλαι νοήμων Μαρία η οποία εν τω μεταξύ είχε μουρλαθεί και έδωσε το παιδί της σε μια άγνωστη προς το παρόν, την Αγριπίνα Πέρεζ, έτσι για να θυμηθείτε και 2-3 ονόματα
Τα χρόνια πέρασαν και ο καιρός κύλησε και η Μαρία φέρνει σιγά-σιγά τα λογικά της, ενώ η Σοράγια είχε παντρευτεί έναν πλούσιο, τον Όσκαρ, αλλά τον σκότωσε λίγο αργότερα. Και τσα η Μαρία της Γειτονίας έχει ένα φλάσμπακ! Τσουπ! Φερναντίτο! Έτσι λένε τον γιο της, αποφασίζει να τον βρει, τον βρίσκει αλλά η Σοράγια τον κρατά, τον φλερτάρει και τον κρατάει σπίτι της.
Όμως η τύχη παίζει άσχημα παιχνίδια στην Σοράγια (καημένη Σοράγια) ο Φερναντίτο ερωτεύεται την παράλυτη κόρη του άντρα της. Όλα είναι με το μέρος της ρακοσυλλέκτριας, της άτιμης Μαρίας της Γειτονιάς, που είναι και διορατική το κέρατο μου, κάθε φορά που ο Ναντίτο θα πάθει κάτι κακό το ένιωθε ή το έβλεπε όνειρο, όλοι γυρίζουν σε εκείνη και η Σοράγια μένει ξεκρέμαστη! Για αυτό και η Σοράγια απαγάγει την Μαρία της Γειτονιάς, την παίρνει σε ένα εγκαταλελειμμένο εξοχικό και χύνει πετρέλαιο και απειλεί να το πυρπολήσει και όταν ο Λουίς Φερνάντο μπαίνει μέσα ρίχνει το σπίρτο και παίρνει η ίδια φωτιά!
Είδατε τι παθαίνει κάποιος που έχει φάει κόλλημα με πρώην;
Η ρουτίνα, τώρα την χρειάζομαι. Νομίζω έτσι κάνω, το καλοκαίρι κάνω τα πάντα για να κουραστώ και να πεθυμήσω την ρουτίνα του φθινοπώρου. Δεν μπορώ να πω ότι είχα τεράστια δόση από καλοκαίρι, αλλά το χόρτασα το καλοκαίρι, μην σου πω θα έτρωγα ακόμα λίγο! Αλλά είναι ώρα να γυρίσω στα παλιά μου τα λημέρια, τα γραφεία και να αρχίσω ξανά το διάβασμα... Και να μην θέλω, έτσι θα γίνει τώρα που το σκέφτομαι!
Στο γενικό μουντ της περιόδου αυτής το φθινόπωρο μου ταιριάζει καλύτερα. Όχι δεν έχω κατάθλιψη ή κάτι αλλά το θέλω το φθινόπωρο φέτος. Κάποτε ήθελα την Άνοιξη, κάποτε ήθελα το Καλοκαίρι (όταν φτάσει η ώρα των εξετάσεων το καλοκαίρι θα θέλω πάλι τώρα να δεις) κάποτε ήθελα και τον χειμώνα, ε τώρα θέλω το φθινόπωρο. Στις 23 Σεπτεμβρίου η Φθινοπωρινή Ισημερία θα σημάνει την αρχή του φθινοπώρου αν ο καιρός μας κάνει την χάρη επίσης, η νύχτα θα αρχίσει να γίνεται μεγαλύτερη...
Μέχρι την επόμενη φορά που θα αρχίσω την μουρμούρα για τις εποχές... Καλό μας μήνα!!!
